New Step by Step Map For ปรปักษ์จำนน
New Step by Step Map For ปรปักษ์จำนน
Blog Article
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้
เวรกรรม เอ่า ดันเปนคำเรียกซะงั้น ต้องรีโปรแกรมสมองเลยทีเดียว
รู้สึกอ่านได้เรื่อยๆ ไม่หวือหวา เน้นความสัมพันธ์พระ-นางที่ค่อยๆพัฒนา
แอบหงุดหงิดกับลุงนางเอก ไม่ได้เรื่องเลยยยย เฉียวฉือน้องชายนางเอกฉายแววเลยว่าต้องเก่งไม่แพ้พระเอกแน่ๆ
เสี่ยวเฉียวเพียงมุ่งหวังที่จะเปลี่ยนแปลงการล่มสลายของสกุลเฉียว แม้แต่ตนเองต้องแต่งเข้าสกุลเว่ยที่จงเกลียดสกุลเฉียวแทนพี่สาวนางก็ไม่หวาดหวั่นแต่อย่างใด ยังโชคดีที่นอกจากความเหินห่างเย็นชาที่เว่ยเซ่าแสดงออกแล้ว ยามอยู่บนเตียงก็เป็นเช่นน้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ำคลอง แม้มารดาเขาจะเกลียดหน้านางเพียงใดก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยในจวนสกุลเว่ยนางก็ยังได้รับเมตตาจากท่านย่าของเขา
เป็นเรื่องที่แนะนำให้อ่านอีกเรื่อง
คนแรกและคนเดียวคือหมานหมาน เว่ยเซ่าเข้าตำราคนรักเมียที่สุดในโลก ห้องตำราสตรีห้ามเข้าแต่พอรู้ว่าเธอขาเอาน้ำแกงมาให้ พี่แกรีบออกไปจูงมือเมียพาเมียเข้ามาทันที ไม่รักยังขนาดนี้พอรู้ตัวว่ารักเมียจะคลั่งรักขนาดไหนนน
แต่อ่านแล้วยังรู้สึกเหมือนว่าตัวพระนาง ยังไม่ได้มีความรู้สึกอะไรที่ลึกซึ้งมากนัก แต่กระนั้นสัมพันธ์ทางกายของทั้งคู่ก็ชวนให้เลือดสูบฉีดมากๆ อิอิ
ก่อนจะอ่านเราได้ไปอ่านรีวิวมาบ้างความชอบไม่ชอบคือครึ่งต่อครึ่งเลย เราเลยทำใจล่วงหน้าว่าอาจจะไม่สนุก แต่เราอ่าน ๆ ไปกลับคิดว่าดีกว่าที่คิดนะ ที่ว่าดีหมายถึงการดำเนินเรื่องโอเคเลยแม้จะเป็นแนวนางเอกย้อนเวลามาเข้าร่างคนอื่น (ซึ่งเป็นพล็อตที่เฝื่อมาก ๆ และมีเยอะมากจากหลากหลายสนพ) ความเก่งกาจของนางเราว่าก็พอดี ๆ อยู่ มันไม่ได้เก่งจนเกินไปเหมือนหลาย ๆ เรื่องที่เคยอ่าน แต่เก่งในแง่ควบคุมอารมณ์เป็น best site อ่านสถานการณ์ออก วางตัวเป็นและทำใจเก่งมากทำให้ตัวเองเอาตัวรอดไปได้โดยไม่ลำบากมากนัก
สรุปอ่านต่อจ้า เอาใจช่วยนางเอกให้เอาตัวรอดไปให้ได้
ในภาพนิมิตของ ‘เสี่ยวเฉียว’... สกุลเฉียวจะล่มสลาย สกุลเว่ยรวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง พี่สาวถูกบีบให้ต้องฆ่าตัวตาย นางต้องตายอย่างไร้แผ่นดินกลบฝัง!
แม้แต่ยามที่เขาเอ่ยปากว่าจะรับอนุตามบัญชาท่านแม่ เพียงแค่นางเห็นดีเห็นงามกับเขาเท่านั้น
ไยเขาต้องโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ และหาเรื่องกลั่นแกล้งนางไม่ให้เป็นสุขด้วย!
อ่านแล้วเหนื่อยๆ อึดอัดกับความแค้นที่เกิดขึ้นของคู่พระนาง อ่านข้ามๆ และไม่กลับมาอ่านอีก อ่านแล้วไม่มีความสุข